بین غرور و نخوت بویژه در فضای سیاست و فلسفه، مرز نازکی وجود دارد. غرور اگر با تواضع کنترل نشود مرز خود را با نخوت و تکبر از میان برمیدارد. این بویژه میان کسانی که به شهرتی خارقالعاده میرسند دیده میشود. شهرت برای روحهای کم ظرفیت دیو هراسناکی است. کسی که اسیر این دیو میشود، با تحقیر دیگران مرتکب بیعدالتی میشود. مردم با نقادی و عدالت خواهی غریزیشان پایههای ماوراء طبیعی و بیمارکونهی شهرت آن ها را در هم خواهند ریخت.
۱۳۸۹/۱۱/۱۱
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر